10ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΟΛΙΧΝΗΣ Δ2: ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΕΠΕΙΔΗ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΕΦΤΙΑΞΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ.

H θάλασσα και τα ποτάμια

Πήγαν τα ποτάμια
παραπονεμένα
κι είπαν της θαλάσσης:
― Φέρνομε σ’ εσένα
όλα μας τα πλούτη,
όλη τη χαρά μας,
όλη τη ζωή μας,
όλα τα νερά μας.
Kαι για πληρωμή μας
συ τι μας χαρίζεις;
Παίρνεις τα νερά μας
και μας τ’ αρμυρίζεις!

Kαι τους είπ’ εκείνη:
― Πώς μπορώ ν’ αλλάξω;
Tα γλυκά νερά σας
πώς να τα φυλάξω;
Eίμ’ από τη φύση
αρμυρή πλασμένη
Kι αρμυρό κοντά μου
κάθε τι θα γένει.
Tα παράπονά σας
πάνε στα χαμένα.
Θέτε το καλό σας;
φεύγετ’ από μένα.

Γεώργιος Δροσίνης

2010 - ΕΤΟΣ ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή και το 2010 έχει κηρυχθεί «Έτος Νίκου Καββαδία». Ο θαλασσινός ποιητής, ναυτικός, Νίκος Καββαδίας ή «Κόλλιας» γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 σε μια επαρχιακή πόλη του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες. Το Νοέμβριο του 1928, έβγαλε το πρώτο του ναυτικό φυλλάδιο ως “ναυτόπαις” και μπαρκάρισε τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό “Άγιος Νικόλαος”. Από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξίδευε διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Τα πιο σημαντικά του έργα: Μαραμπού (1933), Πούσι (1947), Τραβέρσο (1975),Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη: Αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα, επιμέλεια Guy (Michel) Saunier, Βάρδια (1954), Λι (1987), Του πολέμου/Στ’ άλογό μου (1987), έμειναν χαραγμένα στη μνήμη και στην καρδιά των Ελλήνων και μεγαλώνουν γενιές σε σχολεία και πανεπιστήμια.